Lityum Atık Pillerin Bertaraf ve Geri Dönüşümü

Atık piller yapıları nedeniyle iyi yanmadıklarından ve neticede kütlelerinde yeterli küçülme gösteremediklerinden, yakılarak bertarafı tercih edilmez.

Atık pillerin kontrollü biçimde toprak altında veya üstünde depolanmaları hala birçok ülkede uygulanmaktadır. Ancak atık pillerin kimyasal yapılarına göre sınıflandırılmalarını takiben uygulanacak geri dönüşüm prosesleri suretiyle bertaraf edilmeleri en uygunudur.

AB ülkelerinin metal ve metal filizi ihtiyaçlarının %80 -100 mertebesinde ithalata bağımlı olması (örneğin nikel %86, kobalt %95 gibi) ve pillerin metal içerikleri bakımından birincil metal filizleri ve alaşımlarını takiben en zengin kaynakları teşkil etmeleri gerçeği AB ülkelerinde kısa sürede fark edilmiş ve 26 Eylül 2006’da yayınlanan son 2006/66/EC sayılı direktifte atık pillerin geri dönüştürülme zorunluluğu açık bir şekilde vurgulanmıştır. Diğer taraftan, metallerin metal filizlerinden elde edilmesi sürecinde harcanan enerji miktarının atık pillerin geri dönüştürülmesi sırasında gereken enerjiye göre çok daha yüksek olması hususu da çok önemlidir.

GERİ DÖNÜŞÜM TEKNİKLERİ

Taşınabilir türdeki atık pillerin geri dönüştürülmesinin 3 temel hedefi vardır. Bunlar:

• Alıcı ortamları atık pillerden kaynaklanabilecek zararlı emisyonlardan korumak,
• Ağır metallerin toprağa veya suya karışmasını önlemek
• Pillerin bünyesindeki bazı değerli metalleri geri dönüştürerek ekonomik kazanç yaratmaktır.

Taşınabilir türdeki atık pillerin geri dönüşümünden çinko ve çinko bileşikleri, manganez birleşikleri, ferromangan, ferronikel, nikel, kadmiyum ve kadmiyum birleşikleri, lityum, gümüş, kobalt ve büyük kapasiteli birkaç tesiste de az miktarlarda nadir toprak elementleri geri dönüştürülmektedir. Çinko-karbon ve alkali pillerde mevcut cıva miktarının son derece azaltılması sonucunda, cıva ve cıva birleşiklerinin geri dönüşümü önemini kaybetmiştir.

Geri dönüşüm metotları, mekanik, hidrometalurjik (kimyasal/fiziksel) veya pirometallurjik (termal) olabilmektedir. Hidrometallurjik yöntemi uygulayan proseslerde termal proseslere nazaran çok daha yüksek safiyet derecelerine ulaşmak mümkündür. Buna karşılık termal proseslerde geri dönüşüm verimlilikleri çok daha yüksektir.